Καμιά ταινία δεν μπορεί να αποδώσει τον πλούτο ενός βιβλίου
Ένα από τα στοιχεία που πάντα με γοήτευαν στα βιβλία και τις ταινίες αστυνομικού (και όχι μόνο) μυστηρίου είναι η χρήση της αντίφασης ως ψυχολογικού "χειριστηρίου" του αναγνώστη ή θεατή - το σοκ της σύζευξης δυο ή περισσότερων στοιχείων που σε κανονικές συνθήκες θεωρούνται ασύμβατα ή/και αλληλοαποκλείονται - τόσο ως τέχνασμα πλοκής όσο και ως δομικό συστατικό του σασπένς. Χαρακτηριστικό σύγχρονο παράδειγμα, η σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων του Άγγλου συγγραφέα και σεναριογράφου M. J. Arlidge, τα οποία δανείζονται τους τίτλους τους από τις ονομασίες παιδικών ομαδικών παιχνιδιών ή χαρακτηριστικές φράσεις που σχετίζονται μ' αυτά (Αμπεμπαμπλόμ, Γύρω Γύρω Όλοι, Αν Σε Πιάσω Καίγεσαι) - ενώ ΔΕΝ απευθύνονται, φυσικά, στα παιδιά. Με ηρωίδα μια αστυνομικό εθισμένη στα σαδομαζοχιστικά "παιχνίδια", τα βιβλία του Arlidge στοχεύουν κατευθείαν στις αβύσσους του υποσυνείδητου και του αταβισμού μας. Με αφορμή την κυκλοφορία τους στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο συγγραφέας επισκέφτηκε την Αθήνα τον Ιούνιο του 2017, οπότε και τον συνάντησα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Public Συντάγματος. Έτυχε να έχουμε παρόμοια χρώματα και εντελώς συμπτωματικά, να φοράμε περίπου τα ίδια. Η συνέντευξη που ακολουθεί δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απ' τα μυθιστορήματά του σε εκπλήξεις και ανατροπές. Δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό περιοδικό Διάστιχο (13/6/2017), καθώς και στο προσωπικό μου ιστολόγιο Τα Μυστήρια των Αθηνών (7/6/2017). Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την ανάρτηση είναι δικές μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου